Het ene paard is het andere niet. Mok is een kwaal die verschillende oorzaken kan hebben. Het ene paard is er gevoeliger voor dan het andere.
Mok wordt ook wel kootholte-eczeem genoemd. En eczeem is een niet-besmettelijke huidontsteking.
Mok kan ontstaan door bacteriën, virussen, schimmels, parasieten, allergieën, trauma's, irriterende stoffen en in enkele situaties door een stofwisselingsprobleem.
Het meest bekend is de mok die ontstaat door verweking van de huid. Het paard heeft dan te lang in een natte wei, bak of box gestaan.

In het Nederlandse klimaat is verweking van de huid niet altijd te voorkomen. Het paard heeft toch zijn beweging nodig. Goede beenverzorging na het rijden is dan ook erg belangrijk en moet met beleid uitgevoerd worden. Droog de benen met een oude handdoek, vooral in de kootholtes.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen natte en droge mok. Bij natte mok komt er wondvocht uit de blaasjes of wondjes die dan weer op hun beurt korstjes aanmaken. Droge mok is vaak òf het beginstadium van de mok òf de mok is weer op zijn retour.

Symptomen van mok

1. de huid (veelal in de kootholte) wordt rood.
2. hierna voelt de huid warm aan.
3. daarna krijgt het paard last van het been. Er ontstaan blaasjes, waaruit vocht komt dat samen met het vuil uit de omgeving een vochtige vette massa vormt die een ideale voedingsbodem voor bacteriën is. Het ingedroogde vocht vormt dikke korsten die de omgeving op hun beurt ook weer irriteren en beschadigen.
4. vervolgens zwelt de huid, en in ernstige gevallen, het been op.
5. ten slotte kan er functieverlies optreden. Het paard loopt door de mok onregelmatig of zelfs kreupel.

Behandeling

In veel gevallen wordt er geadviseerd om bij mok het been één keer met Betadinescrub te wassen en voorzichtig loszittende korstjes te verwijderen. Daarna het been afdrogen (deppen) met een oude handdoek, eventueel föhnen. Waar de huid trekt of te droog is, biedt een vette zalf (zoals vaseline) verlichting. Dezelfde zalf kan ook gebruikt worden om in de kootholte aan te brengen zodat water van buitenaf geen vat op de huid krijgt.

Omdat er veel oorzaken voor het ontstaan van mok zijn, is er niet één behandelingswijze voor alle paarden. Mogelijke andere behandelingswijzen zijn:

• LS-zalf (uitsluitend bij de dierenarts verkrijgbaar en bevat antibiotica,prednisolon en formyldehyde)
• Homeopatische middelen die ook bij andere wondjes gebruikt kunnen worden: grafietzalf, afgewisseld met calendulazalf, mezereum, zwavellever (sterk ontstekingsremmend), eventueel gecombineerd met silicea tegen bindweefstelvorming en etterwondjes.
• Verband of katoenen bandage drenken in een arnica-oplossing en calendula-tinctuur (1 eetlepel op een halve liter water).
• Bij geïnfecteerde wonden: mengsel van zinkzalf en echinacea of oplossingen van tincturen. Geen vette zalven.
• Mokbeen met verse gist insmeren, één dag in verband en daarna behandeling met calendula-zalf voortzetten.
• Bij droge mok: zonnebrandcreme met hoge factor. Daarna verder behandelen met mokzalf.
• Eenmaal per week wassen met teershampoo. Goed drogen. Open wondjes insmeren met Betadinezalf; dichte mokplekjes insmeren met Aloë Vera-gel of -zalf.

Er gaan ook nog adviezen rond die nogal paardonvriendelijk zijn, namelijk het behandelen met afgewerkte olie of insmeren met tandpasta. Deze werkwijze raden wij ten zeerste af.

Voorkomen van mok is lastig, maar er zijn wel voorzorgmaatregelen die je kunt treffen om de kans op mok zo klein mogelijk te maken.

Preventie

• Droog of dep de benen, na het rijden in water, met een zachte handdoek af.
• Breng in de kootholte een vette zalf (vaseline) aan.
• Eén maal per week de bodembedekker in de stal of trailer bestrooien met stalpoeder (Sirocco). Het poeder optimaliseert de vochtopnamecapaciteit van de bodembedekker en bevat desinfecterende bestanddelen.