In het dorp Vreeland (Utrecht) is het eerste Nederlandse geval van Equine Infectieuze Anemie vastgesteld. 
Onlangs waren er al wel enkele gevallen van deze ziekte (voorheen bekend als Moeraskoorts) in Duitsland aangetroffen, maar helaas nu dus ook in Nederland.
De eigenaar van het paard heeft besloten het paard te laten euthanaseren en het bedrijf waar het paard gestald stond, wordt gedurende drie maanden in quarantaine gesteld.

Equine Infectieuze Anemie (EIA) is een virusziekte die voorkomt bij paarden en paardachtigen. EIA is een vector-gebonden ziekte. Dit betekent dat de ziekte niet direct van paard naar paard gaat, maar altijd via bloed-bloed contact loopt. 
Het is geen zoönose; mensen kunnen de ziekte niet krijgen of overbrengen.
Het virus wordt uitgescheiden via ontlasting, bloed en sperma van paardachtigen. In de natuur wordt deze ziekte overgebracht door grote stekende insecten zoals dazen of vliegen die via hun steeksnuit bloed direct van het ene naar het andere paard overbrengen. Er is echter al geen gevaar meer als paarden meer dan 200 meter uit elkaar staan, omdat dan het bloed op de steeksnuit al is opgedroogd.
Tegen erg warme, droge omstandigheden is het virus niet goed bestand.

Het ziektebeeld bij EIA bestaat uit hoge koorts en bloedarmoede, waar het paard ook aan kan sterven. 
Verder kan het paard verschijnselen vertonen als lusteloosheid, spierzwakte, rillingen, koliek, aantasting van ogen en slijmvliezen, verhoogde en onregelmatige hartslag en oedeemvorming in het onderlichaam. Het zieke dier blijft vaak wel normaal eten, maar ook het weigeren van eten komt voor. 
Plotselinge sterfte is niet ongewoon. De tijd tussen besmetting en ernstige symptomen kan 3 tot 30 dagen, maar soms ook veel langer bedragen. 
De ziekte kan ook chronisch worden waarbij een paard kan gaan ‘slijten’. Bij de chronische vorm van EIA vermagert het paard en is het snel vermoeid en koortsig na inspanning. 
Alle paarden die met deze ziekte besmet zijn, blijven levenslang drager en kunnen onder bepaalde omstandigheden (‘stress’, ziek door iets anders) weer viruspositief worden en dus weer besmettelijk zijn.

Er is op dit moment geen reden om niet buiten te gaan rijden of op wedstrijd te gaan. 
Alleen wanneer een paard binnen 200 meter van een besmet paard komt, is er een (kleine) kans op overdracht. 
Bedrijven waar een paard staat, waarvan bekend is dat het dier besmet is, worden door de NVWA (Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit) verplicht gesloten, d.w.z. daar mogen de paarden niet van het erf af en daar kan men dan beter met een boog omheen rijden.

Er zijn veel dragers die zelf helemaal geen ziekteverschijnselen vertonen. 
Toch is bij deze dieren het virus wel aan te tonen met een bloedtest. 
Dit is de reden waarom na de diagnose EIA bij een ziek paard alle paarden die de afgelopen twee maanden in de buurt van dat zieke paard zijn geweest, enkele keren getest worden op aanwezigheid van het virus in hun bloed. 
Gedurende twee maanden worden ook zijzelf in quarantaine gehouden.
Het testen op EIA wordt gedaan door één of enkele buisjes bloed af te nemen en deze naar het officiële Nederlandse laboratorium in Lelystad (Wageningen Bioveterinary Research Lelystad, voorheen Centraal Veterinair Instituut) op te sturen.
Er zijn verschillende soorten testen, maar de officiële test is de zogenaamde ‘Coggins’. 
De tweede test (een ‘Elisa’) is wat gevoeliger maar heeft ook een wat grotere kans op miswijzing.

Aangetoond besmette dieren worden altijd afgemaakt om verdere verspreiding te voorkomen. 
Een inenting om besmetting met het virus te voorkomen bestaat en wordt het ‘Chinese Live Attenuated EIA vaccine’ genoemd. Dit vaccin is echter niet toegestaan in Europa.
In Amerika wordt nog gewerkt aan een vaccin. 
Het is dus niet mogelijk zieke of besmette dieren te behandelen of virusvrij te maken en ook niet om preventief te behandelen. 

Bron: Sectorraad Paarden en Veearts.nl