Deze keer wil ik eens een stukje eigen training bespreken. Het is een stuk dat ik een aantal maanden geleden geschreven heb, maar wat ik toch graag eens met jullie wil delen.

Ik zal ons even kort introduceren: wij zijn Kitty en HV. Sommige mensen kennen mij wel van deze website, Startlijsten.nl.

HV is mijn zevenjarige ruin waarmee ik actief ben in de springsport en cross. En ja, dressuur is de basis en af en toe rijd ik ook wel eens een dressuurwedstrijd. HV is groot, 1,75m, maar erg flexibel en soepel. Hij loopt de oefeningen met veel gemak door waardoor we ook in een paar wedstrijden halverwege de M2 zitten. Omdat ik wel wil dat ik hem alles goed aanleer, hebben we elke twee weken dressuurles. Zo dus ook vandaag...

Eerst rustig instappen. Niet helemaal kaarsrecht, dus daar moeten we mee aan de gang. Volgens de juf was hij wat stug aan de linkerkant. Hij gooide zijn achterhand op de linkerhand wat naar binnen en ik moest hem dus iets schoudervoor stappen. Even overleggend kwamen we eruit dat hij niet stug is op links, maar dat ik net wat te vaak wat met mijn rechterhand vraag.

Linksom, rechtsom, lastig, moeilijk. En toen... even niets. Doe gewoon eens niets. Zit stil, concentreer je op recht zitten en kijken in de richting waarheen je gaat en doe helemaal niets. Klaar. Recht.

Zit stil, kijk waar je heen gaat en denk je overgangen. More is less...

Al rijdende kwamen we eruit dat mijn hulpen, ook al zijn ze klein, toch nog te groot zijn. Een overgang terug? Niet meer dan alleen maar mijn beide benen wat langer maken en iets licht gaan zitten.

Supervierkant vanuit draf haltgehouden. Schouderbinnenwaarts? Benen lang houden en iets met mijn bovenlijf indraaien. Verder niets.

Het resultaat? Een perfecte, rustige aanleuning. Een opwaarts, op eigen benen lopend paard, mooi in balans.

Al met al kwam het erop neer dat ik eigenlijk telkens teveel van mijn paard vraag. Eén ding tegelijk en heel zacht. Ophouding? Hand sluiten is al zowat teveel voor hem. Hij is zo gevoelig in zijn mond en aan het been, dat stil zitten helemaal genoeg is. Ik denk aan voorwaarts, span mijn kuit aan en het is al bijna weer teveel. Doseren en "more is less".

Genoeg te oefenen in elk geval de komende tijd...