TREC Eext

De laatste tijd had ik al wel eens wat gehoord over TREC en aangezien mijn nieuwsgierigheid al snel gewekt was, besloot ik me op te geven voor een TREC-wedstrijd in de buurt. 
Eerst de reglementen maar eens doornemen en daar zag ik al een struikelblok. Je paard moet minimaal vijf jaar oud zijn.
Het had dus geen zin me met mijn vierjarige ruin op te geven voor deze wedstrijd.
Omdat ik toch graag wilde weten hoe zo'n TREC werkt, besloot ik me aan te melden als vrijwilliger. 

Wat is TREC eigenlijk?
Een TREC (Technique de Randonnée Equestre de Compétition, oftewel competitieve ruiter trektochttechnieken) wedstrijd is een bekwaamheidstest voor recreatieruiters waarbij de nadruk wordt gelegd op de vaardigheden in trektochttechnieken en de saamhorigheid tussen ruiter en paard.
De hele wedstrijd bestaat uit drie onderdelen, namelijk:

• een oriëntatierit (met kaart, kompas)
• een gangenbeheersingsproef waarbij je een afstand van 100 of 150 meter zo langzaam mogelijk heen moet galopperen en zo snel mogelijk terug moet stappen
• een terreinrit met 16 hindernissen (poortjes, sprongetjes aan de hand of onder het zadel, etc.) die je binnen een bepaalde tijd moet afleggen

Begin april was het zover en kon ik me melden bij het secretariaat. De dag ervoor had de oriëntatierit al plaatsgevonden, dus de paarden waren allemaal al goed op dreef.
Ik kreeg een plekje aangewezen als hindernisjury bij een paar pionnen en tonnen. 
De ruiters moesten tussen de pionnen door, een 8-je rijden om de tonnen en ten slotte tussen de andere pionnen door de hindernis verlaten.
Dit alles moesten ze in één gang (stap, draf of galop) doen en met de teugels in één hand. De hoogste gang leverde de hoogste punten op, maar de laagst gereden gang in de hindernis bepaalt het aantal punten dat je krijgt.

In de ruim vier uur dat ik bij deze hindernis gezeten heb, kwamen er veel verschillende combinaties voorbij. Van boom-, bit en ijzerloos tot dressuurcombinaties met volledige optoming. 
Het is leuk om te zien dat de samenwerking met het paard voorop staat en het eigenlijk niet uitmaakt of je met een Fjord, IJslander, KWPN-er of Shire meerijdt.
Zowel de ruiters als de paarden hadden er lol in en ieder had zijn eigen sterkere en zwakkere punten. 
Leuk om eens een TREC-wedstrijd op deze manier vanaf de zijlijn te bekijken.