Tjerk fokt al jaren met hart en ziel dressuurpaarden. Zijn fokproduct Olaf heeft hij in de opfok staan bij Joost. Joost heeft een kleinschalig opfokbedrijf voor jonge paarden. Tjerk en Joost hebben een opfokovereenkomst getekend waarin onder meer staat dat Joost vier keer per jaar zorg zal dragen voor de ontworming van de paarden en dat Joost in overleg met Tjerk besluit of een paard behandeling nodig heeft van een dierenarts. Bij noodgevallen heeft Joost toestemming van Tjerk om direct, zonder overleg vooraf, een dierenarts in te schakelen.

Joost merkt dat Olaf al enkele dagen niet fit is en  besluit daarom het paard te ontwormen. Het paard krijgt vervolgens last van diarree. Aangezien het paard niet opknapt, schakelt Joost de dierenarts in. De dierenarts geeft het paard een behandeling tegen bloedwormen die in zijn mest zijn aangetroffen. Het paard knapt de dagen daarna weer een beetje op. Een week later gaat het paard opnieuw achteruit in conditie en wordt hij wederom door de dierenarts onderzocht. De week daarop heeft het paard last van ernstige diarree en zijn conditie gaat steeds verder achteruit. Tjerk wordt in kennis gesteld van de huidige situatie en hij gaat vervolgens meteen met het paard naar de kliniek van zijn eigen dierenarts. Na contact met de dierenarts van Joost, verneemt Tjerk dat het paard al een paar weken niet fit was. In de kliniek wordt het paard meteen aan een infuus gezet en krijgt hij de nodige medicatie toegediend. De conditie van van het paard is dusdanig slecht dat hij ieder moment kan overlijden. Ondanks twee weken van intensieve behandeling  blijft de conditie van het paard dusdanig slecht, dat hij geen reële kans meer maakt op herstel, waarna Tjerk besluit om hem te laten euthaniseren.

Tjerk heeft tussentijds al schriftelijk de opfokovereenkomst ontbonden en Joost aansprakelijk gesteld voor de geleden en nog te lijden schade.

Tjerk en Joost komen niet tot een akkoord, waarna Tjerk een gerechtelijke procedure begint.

Goed huisvader

Joost treedt op als bewaarnemer van het paard. Als bewaarnemer heeft hij de plicht om als een goed huisvader op het paard te passen. Tjerk is van mening dat Joost hierin te kort is geschoten. Daarnaast is Tjerk van mening dat Joost hem op grond van de opfokovereenkomst eerder had moeten inlichten over het feit dat het paard niet fit was. Indien Tjerk eerder op de hoogte was geweest van de slechte conditie van het paard, had hij het eerder naar de kliniek kunnen brengen en zou het paard meer kans op herstel hebben gehad.

Uit de algemene zorgplicht van de bewaarnemer en in dit geval ook de overeenkomst vloeit voort dat Joost het paard in de gaten moest houden, het op moest merken als het paard ziekteverschijnselen zou vertonen en dat Joost Tjerk hiervan in kennis hoorde te stellen. Aangezien Joost heeft nagelaten om Tjerk tijdig in kennis te stellen van de gezondheidstoestand van het paard, is Joost in zijn zorgplicht tekort geschoten. Joost heeft wel een dierenarts ingeschakeld. Hij heeft dit echter zonder overleg gedaan en Tjerk hier pas weken later, toen het paard inmiddels ernstig ziek was, van in kennis gesteld. Door dit lange wachten is Joost ernstig nalatig geweest.

Causaal verband

Aangezien Joost tekortgeschoten is in zijn zorgplicht, rijst vervolgens de vraag of hij ook aansprakelijk is voor de schade van Tjerk. Hierbij is het van belang dat er sprake is van causaal verband. Met andere woorden; heeft het tekortschieten van Joost de schade bij Tjerk tot gevolg gehad.

Joost heeft wel een dierenarts ingeschakeld. Het is echter aan te nemen dat Tjerk bij wetenschap van de ziekte, het paard naar een kliniek zou hebben gebracht. Aangezien de behandelend dierenarts als bezoekend dierenarts slechts beperkte mogelijkheden had en afhankelijk was van de mededelingen en de zorg die Joost kon bieden, valt het aan te nemen dat het paard op een kliniek meer kans op herstel zou hebben gehad. Op de kliniek zijn immers meer mogelijkheden voor onderzoek, behandeling en intensieve zorg.

Er is dan ook voldoende grond om aan te nemen dat Joost door zijn late melding aan Tjerk een kans op een betere uitkomst voor het paard verloren heeft doen gaan en daarom aansprakelijk moet worden gehouden voor de schade die Tjerk door het verlies van die kans heeft geleden.

Schade door verloren kans

In onderhavig geval vindt de rechter het niet de moeite lonen om voor het vaststellen van de schade (verlies op de kans) en de waarde van het paard allerlei deskundigen onderzoeken uit te laten voeren. Uit aangeleverde stukken blijkt dat een paard met een ernstige worminfectie een sterftekans van ongeveer 50% heeft. Het paard heeft echter niet een optimale behandeling gehad, zodat zijn sterftekans hoger dan 50% was. Echter Joost heeft wel een dierenarts ingeschakeld, de sterftekans is daarmee niet op 100% komen te liggen maar de rechter legt dit vast op 75%. In de ogen van de rechter heeft Joost door zijn late melding aan Tjerk de overlevingskans van het paard dus met 25% doen verminderen. De schade van Tjerk bedraagt daarmee 25% van de waarde van het paard.

Een taxateur heeft de waarde van het paard op € 17.500,-- vastgesteld. Het paard had echter last van een worminfectie waar hij blijvende schade aan over had kunnen houden. De rechter verlaagt de waarde daarom naar € 15.000,--. De schade van Tjerk komt daarmee uit op € 3.750,-- (25% van € 15.000,--).

Tjerk heeft ook de opfok kosten en de kosten van de medische behandeling als schade van Joost gevorderd. De rechter is echter van mening dat Joost geen verwijt valt te maken dat het paard ziek is geworden, de opfok kosten en kosten van de medische behandeling blijven derhalve voor Tjerk zijn eigen rekening.

Bovenstaande casus is deels fictief. Voor de casus en beschrijving van de gerechtelijke procedure is de uitspraak, onder vindplaats ECLI:NL:RBOBR:2016:362, als rode draad gebruikt. De casus en de juridische materie is voor de begrijpelijkheid en leesbaarheid van het artikel sterk vereenvoudigd. De juridische materie in dit artikel is slechts beknopt besproken en is aldus niet volledig. De uitkomst zal per geval verschillen. U kunt daarom ook geen rechten aan bovenstaand artikel ontlenen.

Geschreven door: advocaat Femke de Reus

Advocaat Femke de Reus is werkzaam bij haar eigen kantoor Reus Advocatuur te Assen. Meer informatie over de advocaat, het kantoor en hippisch recht kunt u vinden op de website: www.reusinpaardenrecht.nl
Mocht u zelf met een juridisch (hippisch) probleem te maken hebben, schroom dan niet om contact op te nemen via 0592- 269 881 of contact@reusadvocatuur.nl