Het is juli 2020 en ik blik terug op een bijzonder afgelopen half jaar. Een half jaar waar gezondheid, vrijheid in doen en laten en een florerende economie niet zo vanzelfsprekend zijn geweest. Met ook nog een onzekere tijd te gaan, want wie weet wat dat akelige virus in het najaar gaat doen?

Gelukkig heb ik, en velen met mij, redelijk normaal door kunnen trainen. Met de lessen en wedstrijden ging het wel wat anders. Aan het begin van het jaar hebben we nog een paar wedstrijden gereden, maar kort na de kampioenschappen hield het ineens op…. Geen wedstrijden meer, geen manegelessen meer en ook de gehele paardenhandel lag tijdelijk op zijn gat.

We All Ride

De enige manier waarop je nog een soort wedstrijden kon rijden, was via We All Ride. Een mogelijkheid voor de dressuurruiter om een proefje op te nemen en te laten beoordelen met punten en een toelichting door een jury. Er wordt een klassement opgemaakt en van je winst kun je paardenartikelen kopen.

KNHS Online Event

Na een tijdje volgde de KNHS met ook een online wedstrijd. Even de app installeren en je proef laten filmen.

Eerst was ik nogal sceptisch over deze manier van ‘wedstrijdrijden’. Het is namelijk best fraudegevoelig en je kunt je proef meerdere keren rijden voordat je de beste versie instuurt. En het was in het begin erg lastig om je in te schrijven omdat de rubrieken heel snel vol waren.
Omdat ik vind dat ik pas echt kan oordelen als ik zelf ook deelgenomen heb, heb ik me ook voor een proef ingeschreven. Wedstrijdkleding en invlechten was niet verplicht, maar ik heb mijn paard wel even gewassen omdat hij bijna bont leek door de mest- en moddervlekken op zijn grijze lijf.

De filmer zegt de naam van ruiter en paard, combinatienummer en de datum waarop gefilmd wordt. Daarbij filmt hij een pagina van het paspoort. Na een rondje rond het paard waarbij de aftekeningen, sporen en bit getoond worden, neemt de filmer zijn plek in achter C. De proef kan beginnen…
Na het afgroeten aan het eind van de proef zoomt de filmer nog even in op het gezicht van de ruiter.

Wat ik achteraf wel leuk vond aan deze manier van rijden, is dat je in je eigen trainingsomgeving heel nauwkeurig moet rijden en dat je achteraf kritisch je proef en het protocol kunt nakijken. Wat mij betreft zouden ze dit online rijden er best in mogen houden, maar dan alleen als leermoment en niet voor winstpunten. Ik vind het namelijk wel een heel verschil of je met je paard op locatie, in tenue, tussen de andere paarden je proef rijdt of in je eigen thuisomgeving. Voor mij was dit dus eenmalig.

Meetmomenten

Gelukkig kwam er in juni een versoepeling in wat toegestaan was en werden de zogenaamde ‘meetmomenten’ ingevoerd. Dressuur- en ook weer springwedstrijden die geen wedstrijd mochten heten, waarbij geen klassement werd opgemaakt en ook geen prijsuitreiking plaatsvond.

Maar eerlijk? Het voelde aan als een gewone wedstrijd en het verliep verder ook als gewone wedstrijden. Het inschrijfgeld was hetzelfde als reguliere wedstrijden, alleen hoefde er geen prijzengeld uitgereikt te worden. Maar eigenlijk maakte dat even niet uit, want we waren allang weer blij dat we er weer op uit konden.

Wedstrijden

En vanaf juli worden de meetmomenten beetje bij beetje weer omgezet naar wedstrijden. De sfeer is weer goed en er is weer gezonde competitie.
Er wordt weer gestreden om de prijzen en Instagram en Facebook staan ineens weer vol met vrolijke winstfoto’s met rozetten, ingevulde protocollen en enveloppen. Het lijkt weer bijna normaal.

De pilot voor de online proeven duurt tot 1 september. Meetmomenten zijn ook nog gewoon uit te schrijven. Dus nog net even niet helemaal zoals normaal. Ik ben benieuwd hoe het de komende tijd gaat verlopen.

Maar vooralsnog wens ik iedereen een goede gezondheid en veel paardrijplezier, of je nu online proeven, meetmomenten, wedstrijden of helemaal geen wedstrijden rijdt.